Doorbraakcurve van adsorber —— adsorptieprincipe van koolstofmoleculaire zeef

De zogenaamde doorbraakcurve is de veranderingscurve van de concentratie van geadsorbeerde stof (dwz adsorbaat, in dit experiment zuurstof) in de uitlaatvloeistof in de tijd.

(Doorbraakcurve van adsorber met vast bed met constante temperatuur)

De typische doorbraakcurve wordt weergegeven in de bovenstaande afbeelding. Uit de figuur blijkt dat de verandering van de adsorbensconcentratie aan de uitlaat een S-vormige curve vertoont. Vóór het onderste buigpunt (punt a) van de curve is de concentratie adsorbens in principe ongewijzigd (gecontroleerd onder de vereiste concentratie). Op dit moment is het exportproduct gekwalificeerd.

Na het passeren van het onderste buigpunt neemt de adsorbaatconcentratie toe met de tijd. Wanneer het het bovenste buigpunt bereikt (point b), het neigt naar de inlaatconcentratie. Op dit moment is het bed verzadigd. Over het algemeen wordt het onderste buigpunt (punt a) het doorbraakpunt genoemd en het bovenste buigpunt (punt b) wordt het verzadigingspunt genoemd. Over het algemeen wordt het punt waarop de uitlaatconcentratie van adsorbaat 95% van de inlaatconcentratie bereikt, bepaald als het verzadigingspunt, terwijl de concentratie van het doorbraakpunt moet worden bepaald volgens de productkwaliteitseisen, die over het algemeen iets hoger is dan de streefwaarde.

De concentratie van N₂ moet meer dan of gelijk zijn aan 95%, dat wil zeggen de uitlaat O₂ moet kleiner zijn dan of gelijk zijn aan 5%. Daarom moet het penetratiepunt worden ingesteld als O₂, en de uitlaatconcentratie moet 4.5% - 5.0% zijn. Om de productkwaliteit te waarborgen, moet het effectieve werkgebied van de adsorber worden gecontroleerd vóór het doorbraakpunt in de feitelijke productie. Daarom is het bepalen van het doorbraakpunt (punt a) een belangrijke inhoud van het adsorptieprocesonderzoek.

De tijd die overeenkomt met het doorbraakpunt (t₀) kan worden gebruikt om de optimale adsorptie-bedrijfstijd van het adsorptieapparaat en de dynamische adsorptiecapaciteit van het adsorbens te bepalen, en de dynamische adsorptiecapaciteit is een belangrijke basis voor het ontwerp en de opschaling van het adsorptieapparaat. Dynamische adsorptiecapaciteit wordt gedefinieerd als de adsorptiecapaciteit van adsorptiemiddel per gewichtseenheid (dwz massa adsorptiemiddel / massa of volume adsorptiemiddel) vanaf het begin van de adsorptie tot het doorbraakpunt.. (punt a)

Dynamische adsorptiecapaciteit  G =  V*t₀* (C₀-C_B)

                                                               W

Het bovenstaande zijn enkele basisprincipes van adsorptie van koolstof moleculaire zeef, die zullen worden betrokken bij het productieproces van onze fabriek. Als u geïnteresseerd bent in onze koolstof moleculaire zeven, Dan kunt u contact !